Dagboek van week 48

Zaterdag 22 november 2025

Twee mijlpalen!

Wederom nachtvorst, maar wel een tikkie minder. De gevoelstemperatuur is een heel ander verhaal... Meteen bij aanvang van de eerste ronde staat er al een doorstaande wind uit Zuidwestelijke hoek. Lekker wat Eikenblad in de netten dus...

Net als de laatste twee dagen komt het door de lichte vorst wat vertraagd op gang met de vangsten. Toch komen we met negen vogels terug van de eerste ronde. In de ronde van 09:00 uur kunnen we een heuglijk feit vieren: we halen Waterral numer 1.700 van dit jaar uit één van de kooien!!! Wat een ongelooflijk aantal, vorig jaar spraken we nog uit dat het aantal van 1039 toch vast niet verbeterd zou kunnen worden. Het tegendeel werd vandaag bewaarheid.

De ronde van 11:15 uur gaf inmiddels behoorlijk minder vogels, maar wel een Pimpel met een oude ring. Die blijkt uit 2022 afkomstig; valt wel mee met de leeftijd dus. Maar wel een vaste klant hier met gemiddeld vijf bezoeken aan de ringtafel per jaar, waarna na vandaag de teller op 22 terugvangsten staat.

Rond het middaguur zitten we bij de ringtafel vogels te verwerken en komt er een Havik-man vanuit sectie 1 laag door het Berkenbosje voor het gebouw gevlogen, de Merels stuiven opzij...

Na de vangst gisteren, van een Grote Gele Kwikstaart vangen we er vandaag zelfs twee! Één daarvan is een terugvangst, het blijkt een vogel te zijn die vorig jaar in November hier is geringd, heel plaatstrouw dus en bij dit individu bleek mooi dat het leeftijdskenmerk van de grens in geruide en ongeruide dekveren niet bruikbaar is.

Aan het eind van de middag hangt er verder nog een Houtduif in één van de grofmazige netten, uitgerekend het net waarvan we eerder op de dag hadden gezegd dat het eigenlijk geen veer lijkt te vangen...

In het bos wordt vervolgens nog een dode geringde Merel gevonden. De vogel is geringd en heeft wonden van vermoedelijk Sperwerklauwen. We meten en wegen hem opnieuw en de vogel gaat in de vriezer waarna ze nog ter beschikking van de collectie van Naturalis kan worden gesteld, het was immers een mooie donkere en nogal gevlekte vrouw, een kleedversie waarvan ze er daar niet veel hebben.

In de laatste ronde na het vallen van de duisternis hebben we zowaar nog een klein oplevinkje in de vangsten van kleine zangers, drie Vinken, een Keep, nog een ongeringde Tjiftjaf.

De wind is de gehele dag blijven doorstaan tot kracht 4 tot 5 Bft en is in de loop van de middag een beetje bijgedraaid van Zuidwest naar Zuidzuidoost; we merken het aan het feit dat de Eikenbladeren nu aan de andere kant in de netten zitten...

Bij het opmaken van de dagtotalen merken we dat we nog een tweede leuke grens zijn gepasseerd, we hebben dit jaar meer dan 10.000 vogels geringd. Die drempel is nog maar een keer eerder gehaald, in 2010 en dat was nog wel een jaar waarin we zangvogelgeluid gebruikten.

Groet uit het Glop, Henri en Kees

dagvangst 22 november

Zondag 23 november 2025

't Is weer voorbij die mooie zomer...

Meteen bij het eerste ochtendlicht kregen we een lichte korrelsneeuwbui over de netopstelling. Stelde niet veel voor, maar meer zou komen... De wind was nog steeds ijselijk koud doorstaand, en dat nog wel vanuit het zuiden; ten westen van de Britse eilanden ligt een krul die de polaire lucht vanuit zuid terug naar Noord blaast. We liepen dus vaak rondes en hadden genoeg te doen qua ontbladering en ontpropping...

De combinatie van nachtvorst en sneeuw zet altijd wel beweging in gang onder de vogels. We komen dan ook meteen met 18 vogels terug van de eerste ronde; van alles wat en inmiddels haast vanzelfsprekend vooral Waterrallen. Elf stuks deze ronde waarbij behoorlijk wat terugvangsten van afgelopen weken. Er zit dus nog steeds wel behoorlijke verblijfstijd in deze soort. Maar ongelooflijk hoe zwaar de meeste exemplaren ook zijn, ongeacht lichaamsgrootte, je vraagt je af waar zoveel rallen in dit relatief kleine terrein zo goed van kunnen opvetten. Nog steeds hoofdzakelijk Pissebedden waar rallenman Gerard de Kroon al over vertelde?

We vingen vanmiddag een Koperwiek terug die op 2 November geringd was en nu met een gewichtstoename van 4 gram een stuk opgevet was, bijna klaar voor de volgende etappe.

Aan het eind van de ochtend zijn we begonnen met het binnenhalen van de netten van sectie 4 en na de lunch volgden de netten van sectie 5. Alleen de vrijstaande netten van die sectie kregen we niet droog binnen want de verwachtte neerslag meldde zich weliswaar keurig op tijd maar dan in de vorm van sneeuw, serieuze sneeuw.

Op het moment van de laatste ronde in het donker lag er 2 cm achter in de opstelling en hingen de netten met de onderste 2 banen op de grond, zwaar van sneeuw. Het had daarvoor nog even tot een kleine opleving in de vangsten geleid, met zelfs zomaar ineens een Spreeuw! Opmerkelijk genoeg dat dat tegenwoordig opmerkelijk is...

Het is slechts de 17de van dit jaar! In onze beginjaren (jaren 90) liep je zowel 's ochtends als voor het vallen van de avond onder overvliegende treinen van Spreeuwen pendelend tussen Kooiplas en Kobbeduinen. Bij de sluitronde in het donker hebben we onze handen nog even flink verfrist met het uit de grofmazige netten peuteren van witte Eikenbladeren en daarbij die netten meteen gesloten.

In de avond loopt de temperatuur op tot bijna 5 graden boven nul en gaat de sneeuwval weer over in regen. We zullen zien wat de dag morgen weer zal brengen.

Groet uit de witte wereld
Die niet lang wit bleef..., Henri en Kees

dagvangst 23 november

   ·      ·       ·      ·