Dagboek van week 30

Waarin onze dappere Hoofdringer door zijn eigen excrementen verdreven een hoger gelegen slaapplaats moet zoeken, en vele eilander bedrijven en personen de handen ineenslaan om hem uit zijn benarde positie te bevrijden.

Dinsdag, 24 juli 2012

We zijn begonnen.

Gisteren met alle knippen en harken zover gekomen dat ik de netten van sectie 6 heb kunnen opzetten. Meteen vanmorgen vroeg begonnen, om voor de warmte uit verder te kunnen met harken en afvoeren van maaisel. Daarbij enkele vogeltjes gevangen.

Henri Bouwmeester en Hanneke Huiskamp

Woensdag 25 juli 2012

Het meeste maai- en harkwerk is nu wel gebeurd, zeker op de banen voor de netten van het CES-project. De hoogste tijd dus voor CES 11.
Netsecties 3, 7 en 8 staan open en we vangen dus vandaag met 143 meter. Al vroeg in de ochtend komt er een klein groepje van circa 15 sijzen overvliegen, later nog een paar keer maar dan in aantallen van twee tot vijf stuks. Het is stilletjes in het struweel, waarschijnlijk mede veroorzaakt doordat we zware dauw hebben, alle takken hangen door van het water, de insecten reageren hierop door in de bladoksels weg te kruipen en bij iedere beweging krijgen de vogels een koude douche.
Nadat de dauw is opgetrokken breekt de warmte meteen los, de zon brand er stevig op en ook dat is weer zo'n reden tot minder activiteit. Kortom, het is een sessie met vooral sprokkelen van hier en daar een vogeltje. Leuk is dan toch de vangst van drie spotvogels op zo'n ochtend. De meeste vogels hebben steile vliegspieren, dit duidt erop dat er kennelijk niet al te veel eten in het terrein te halen valt. De meeste jonge vogels zitten volledig in de postjuveniele rui en we hebben al een adulte fitis gevangen met de handpenrui bijna volledig afgerond. En ook dat vreet veel energie.

Na de middag vallen de vangsten zo goed als stil en besluiten we om de netten te sluiten en nog even naar het strand te gaan. We bellen nog wel eerst even met de onderhoudsfirma van de kachel in het gebouw, de firma Pranger en Rosier, om te melden dat er een onderhoudsmonteur met komen voor de schakelkast van de rioolwaterbezinkput want die gaat inmiddels wel heel vaak aan en uit. Het bedrijf blijkt niet meer op Schier te zitten en er zal een monteur met de boot naar het eiland gestuurd moeten worden. Nadat we de hele middag niet worden teruggebeld nemen we zelf maar initiatief want... Als we terugkomen op het veldlab is het al te laat. Het hele gebouw staat van begin tot eind vol met rioolwater!!! We halen snel de belangrijkste zaken van de vloer en snellen naar het dorp om daar te proberen wat te regelen, want de nood is nu wel hoog. Het is duidelijk dat we hier niet meer kunnen overnachten en na overleg gaan we bellen voor een plekje voor de nacht. Dan loop je opnieuw tegen bureaucratie en geen verantwoording nemende medewerkers aan, om nog maar te zwijgen over het feit dat met dit mooie weer alle accommodaties vol zitten natuurlijk. Na veel bellen komen we terecht op een tweepersoonskamer op de derde verdieping van hotel van der Werff: dat moet hoog genoeg zijn om ons van verdere problemen te vrijwaren. Na het net voor sluitingstijd verorberen van het dagmenu onder beluisteren van de voorgrondmuziek van het concerterende shantykoor vallen we doodmoe op ons bed, dat in vergelijking met de bedden in het veldlab voelt als een waterbed gevuld met zachte pudding.

Henri Bouwmeester en Hanneke Huiskamp

Donderdag, 26 juli 2012

Grote schoonmaak.

We checken weer uit bij van der Werf en via een prima kop koffie in de voortuin van Ardie komen we na zijn hulp met de telefonische tam tam terecht bij Boudewijn van de firma Schierglas. Die komt enige tijd later op het Glop aan waar wij inmiddels ook zijn gearriveerd en hebben gemerkt dat de stinkende massa al tegen de muren staat en onder de houten wanden door naar buiten wegloopt. Het schuim staat op de vloeistof en er hangt een ondraaglijke lucht van ontbindingsgassen.
Boudewijn schrikt zich een hoedje en gaat uit zijn dak als hij hoort hoe we aan het lijntje zijn gehouden door de firma P & R en dat deze situatie al meer dan 24 uur gaande is. Hij constateert dat het probleem met de put een aangelegenheid is voor de gemeente en regelt dat er een medewerker zo snel mogelijk komt helpen. We nemen contact op met de firma Vlasma en die blijkt inmiddels benaderd te zijn door P & R die het werk liever uitbesteden dan een mannetje naar het eiland te sturen. Waarom dat dan allemaal zo lang moet duren... Boudewijn regelt twee extra medewerkers en als razenden gaan zij met z'n drieën de zooi te lijf terwijl wij het hele gebouw leegslepen van alles wat op de vloer staat. Da's veel... Maar goed, op het moment dat de laatste boot naar de wal vertrekt die die twee medewerkers meeneemt, hebben wij weer een vloer die schoon is als direct na het leggen. De geur is echter nog een andere vraag, laat staan de sporen die het in het hout trekkende vocht de komende dagen zal openbaren. Van overnachten in het veldlab kan nog steeds geen sprake zijn en we gaan opnieuw aan het bellen. We komen ditmaal terecht bij de familie Visser van de Duinhoeve aan de overkant van de weg waar we een piepkleine tweepersoonskamer betrekken met uitzicht op een feestende menigte jongelui die op kamp zijn in de andere schuur. We weten het meteen: dat wordt een heel andere overnachting, en zo geschiedde...
We blijven de komende dagen maar even uit het Glop tot het luchtje er een beetje af is...

Henri Bouwmeester en Hanneke Huiskamp

   ·      ·      ·       ·      ·