Welkom op het vogelringstation Schiermonnikoog
EnglishDagboek van week 45
Zaterdag 3 november 2018
De dag met meerdere gezichten...
Het was een heldere en droge nacht met opnieuw een mooie zonsopkomst. We hadden in de ochtend zelfs nog even vorst aan de grond. Het lijkt alsof alles is weggetrokken. Er is geen lijsterachtige meer in het terrein aanwezig en gedurende de dag kwam er ook geen nieuwe aanvoer. We weten amper nog hoe een Merel er uit ziet ☺.
Het was gewoonweg stil. Heel stil. Gelukkig hadden we wel wat aankomst van Waterrallen gehad en daarmee konden we de ochtend best wel leuk doorkomen. De teneur van de dag veranderde met de komst van familie van Emmie van Leo. Het leek haast wel of zij een zak met Witkopstaarmezen hadden meegebracht. Binnen een mum van tijd hadden we er 22 exemplaren van te pakken, waaronder opnieuw een buitenlander. Dit keer een vogel uit Litouwen.
Dit was bijzonder leuk omdat Kees samen met een paar collega’s van de VRS onlangs een privé-studiereis had gemaakt naar de Helgolandvangkooi op Ventes Ragas in Litouwen, de plek waar deze Witkopstaartmees naar alle waarschijnlijkheid vandaan komt. Alhoewel? Op Ventes Ragas is het de gewoonte om alle vogels aan de linkerpoot te ringen, en deze vogel was aan de rechterpoot geringd. We zullen het vanzelf wel horen.
In ieder geval leek dit een ander groepje dan die van eergisteren, want we vingen namelijk geen enkele vogel daarvan terug. En in tegenstelling tot gisteren ‘verdwenen’ deze Witkopstaartmezen na het ringen uit het Glop, zodat we de vogels niet driemaal uit de netten hoefden te halen zoals eergisteren het geval was.
Na deze kortstondige opleving viel het weer compleet stil, met uitzondering van af en toe een Waterral. De avondpiek bestond vandaag niet en de twee overvliegende Houtsnippen wisten de netten te ontwijken.
Leo en Kees
Zondag 4 november 2018
Touch and go...
Vannacht was het helder, rustig en best wel koud. De ganzen arriveerden al vroeg en vlogen in prachtige formaties over de polder heen. Met de opkomende zon en het diffuse licht was dit een feeëriek schouwspel.
In de eerste ronde vingen we een 15-tal vogels, waaronder Goudhanen, Roodborsten en Waterrallen. Ook hing er in de eerste ronde een Houtsnip in het grofmazige net (nabij sectie 5) en konden we een Waterhoen van de grond (kop van sectie 7) oppesten het fijnmazige net in van sectie 3. Met een kordate greep werd dit juveniele beest geconfisceerd. Gelet op het aantal ongeringde vogels was er duidelijk sprake geweest van aankomst.
Ook de tweede (15 stuks) en derde ronde (8 stuks) verliep succesvol. Daarna viel het stil tot op een gegeven moment de Merels invielen. Ineens waren ze er en konden we er een aantal van vangen, maar dat duurde niet lang. Al snel bleken ze weer vertrokken. Duidelijk geval van ‘touch and go’.
Ook de avondronde leverde opnieuw geen Lijster-achtigen op.
We hebben de indruk dat het Glop nog steeds veel te droog is voor de Waterrallen. Ze vallen wel in (op het geluid), maar sjouwen al vrij snel het bos in op zoek naar voedsel. Terugvangsten van Waterrallen hebben we amper gehad, waardoor we denken dat ze vanwege het voedselgebrek ook weer snel vertrekken.
Waarnemingen: geen roofvogels, wel een Bokje (nabij de inloopkooi 5). De Witkopstaartmezen lieten zich in het Glop niet zien of horen.
Leo en Kees
Maandag 5 november 2018
Ze waren er niet en ze kwamen niet...
Vannacht was het rustig weer. Relatief weinig wind en een aangename temperatuur. Bij het opstaan bleek er een lichte bewolking aanwezig te zijn. Deze heeft ons de hele dag het zicht op de zon ontnomen. Het werd een grijze, enigszins nevelige, dag.
De eerste ronde was niet noemenswaardig te noemen. En dat was de volgende rondes tot aan de laatste ronde eigenlijk ook zo. Het was onaards stil in het Glop, uiteraard behoudens de vele Brandganzen in de polder die met regelmaat luid gakkend het luchtruim verkozen en zich vervolgens hergroepeerden.
Wellicht hebben we één van de oorzaken waargenomen, te weten een Slechtvalk die over het Glop vloog. Verder hebben we nog een vijftal (!) Koperwieken zien overvliegen.
Dat we desondanks toch nog 38 vogels over de ringtafel hebben gehad, verbaast ons evenzeer.
Leo en Kees
Dinsdag 6 november 2018
Twee van de drie golfjes...
Het was een rustige, warme en nevelige nacht met weinig wind. Ditmaal zag de zon wel kans om door de bewolking heen te breken en we hebben een prachtige zomerse dag gehad. De dames namen zelfs hun handdoek mee naar het strand...
Het vannacht gedraaide rallengeluid had geen waarneembaar effect op de vangsten. Er is dus geen aankomst geweest. Ook niet van andere soorten. De eerste rondes waren erg tam.
Halverwege de ochtend werden we verrast met een golfje Staartmezen. Naast onze ‘normale’ Staartmezen zaten hier ook Witkopstaartmezen tussen, alsmede de zogenaamde ‘witkoppige Staartmezen’. Het is leuk om die drie variëteiten gelijktijdig in de hand te hebben, want daardoor zie je direct de verschillen en is het determineren eigenlijk een peulenschil.
Vanaf een uur of elf vielen de vangsten eigenlijk compleet stil. Het was erg stil in het Glop, alhoewel we soms wat Vinken en Goudhanen hoorden. De Goudhanen zaten en bleven hoog in de zonnige toppen van de Eiken op zoek naar bladluizen. Halverwege de middag zagen we nog een tweede golfje Staartmezen over het Glop vliegen. Daar vingen we er geen één van.
| Staartmees |
|---|
 |
| Roetveeg Staartmees |
|---|
 |
| Witkopstaartmees |
|---|
 |
Dat werd anders bij het derde golfje, dat aan het einde van de middag strandde in sectie vier (nabij sectie vijf). Ook hier zaten zowel ‘gewone’ Staartmezen tussen, de ‘witkoppige Staartmezen’ als de Witkopstaartmezen. Van de in totaal 17 gevangen Staartmezen waren er 9 zogenaamd ‘witkoppig’. Opmerkelijk is het geringe aantal teruggevangen Witkop(pige) Staartmezen.
We hoorden voor het eerst een Witgat overvliegen en we zagen een paar keer Watersnippen overkomen.
Een Havik zorgde voor het nodige spektakel in het bos, maar belandde niet in onze netten. Later op de dag hing er ‘ineens’ een mooie man eerste kalenderjaar Buizerd in het grofmazige net.
Leo, Kees en Niek
Woensdag 7 november 2018
Buteo terror buteo
Vannacht was het opnieuw rustig en dit keer helder weer. Met het geluid van de rallendisco zorgde dit voor aankomst van Waterrallen. Al in de voorronde werden vier van de zes slapende Waterrallen uit de mistnetten geplukt. Een leuke start dus. Die werd nog leuker toen we in de eerste echte ronde een Buizerd konden oppesten richting het middelste grofmazige net. Deze eerste kalenderjaar man had al gegeten, want een volle krop.
De dag stond verder eigenlijk compleet in het teken van de Buizerd. De tweede Buizerd die we vingen vingen we daarna nog viermaal terug. Het tussendoor wegbrengen naar de Berkenplas was geen succes. De Buizerd was eerder terug in het Glop dan degene die hem gebracht had (ondanks de elektrische trapondersteuning).
Daarna hebben we hem maar weggebracht naar het einde van het Westerpad aan het strand en hem de richting van onze collega’s op Vlieland gewezen. Dat bleek tot nu toe succesvol te zijn.
Een op het oog vreemde Buizerd zagen we daarna vanuit het vangterrein wegvliegen met een Waterral als prooi in zijn/haar poten. Vervolgens werden we opgezadeld met de hervangst van de vorige week door ons geringde Buizerd. Ook die kwam na het bezoek aan de ringtafel toch maar weer eens opnieuw het net opzoeken. Deze Buizerd hebben we vervolgens maar ‘uitgezet’ op het meteoveld.
Hiermee hebben we het dagrecord ‘Buizerduithalen’ (8 keer) op voor het Glop onwaarschijnlijke hoogte gebracht, met daarbij de aantekening dat we de pleisters maar één keer nodig hebben gehad. En dat had te maken met de erg oude kaasschaaf in combinatie met de erg oude kaas ☺. De oorzaak van de ‘Buizerdplaag’ zoeken we in voedselgebrek. Ze waren namelijk extreem mager. Het teruggevangen exemplaar was in een week tijd zelfs afgenomen met 100 gram.
Het was verder een zeer aangename dag. De dames hebben opnieuw de handdoek meegenomen naar het strand, en dit keer ook daadwerkelijk gebruikt.
De vangsten liepen de gehele dag eigenlijk wel door. Mezen waren dun gezaaid en de (Wit(koppige)) Staartmezen hebben de netten niet bezocht. De Goudhanen waren opnieuw talrijk aanwezig, maar de ‘hangbereidheid’ was gering.
Van de af en toe ons bezoekende Koperwieken vingen we er over de dag heen een achttal. De Merels waren nauwelijks aanwezig.
Waarnemingen: overvliegende Watersnippen.
Leo, Kees en Niek
Donderdag 8 november 2018
De enige mees was nieuw voor dit jaar...
Gisteravond merkten we het al. Door de draaiende en aantrekkende wind troffen we vanochtend behoorlijk veel blad aan in de netten. Met name de bossectie en sectie 6 moest het wat dat betreft ontgelden. Ouderwets Novemberblad en dat met zomerse temperaturen. We hebben de nodige uren besteed aan gedachteloze meditatie tijdens het bladpulken. In de loop van de middag viel de stevige Zuidwestenwind gelukkig stil, zodat het leegpulken ook zinvol bleek. We hebben de netten dan ook niet gesloten, zoals we oorspronkelijk wel van plan waren.
De eerste ronde leverde ons eigenlijk niet veel bijzonders op, behalve dat we bij terugkomst stuitte op een golfje Merels in sectie 1. Toch wel bijzonder om een dikke tiental Merels in 2 netten te zien spartelen. Het merendeel bestond uit mannen in matige tot slechte conditie. Ze hadden er kennelijk een hele reis opzitten.
Voor het overige verliep de vangdag zoals de afgelopen dagen, dus in rust, maar wel steeds met een paar vogels per ronde. Opmerkelijk was het geheel ontbreken van mezen in de netten. We vingen slechts één mees, en dat was gelijk een nieuwe jaarsoort voor het VRS. Een eerste kalenderjaar Zwarte Mees.
De Buizerden lieten ons in tegenstelling tot gisteren eigenlijk best wel met rust. Pas in de middag vingen we een ‘vers’ exemplaar (man tweede kalenderjaar). Onze ‘terror’ Buizerd bezocht ons kort daarna opnieuw, maar dit maal gelukkig éénmalig. Het doorverwijzen naar onze collega’s op Vlieland heeft dus niet geholpen. De Buizerd had nog steeds een lege krop en was in gewicht afgenomen met circa 10 %. Hij was onderhand behoorlijk lethargisch geworden.
Leo, Kees en Niek
Vrijdag 9 november 2018
Lang verwacht, niet meer gedacht...
De ochtend begon regenachtig en de voorspelde droge periode werd door Buienradar steeds verder in de tijd naar achteren geschoven. Ook de beloofde zon had heel veel moeite om door de zeemist heen te dringen en liet zich vandaag amper zien.
Er was vanochtend duidelijk sprake van nachtelijke aankomst van Waterrallen. Op een gegeven moment zaten ze zelfs met z’n vijven te wachten in een opvangkooi.
Na 10.00 uur werd het akelig stil in het Glop. We vingen nauwelijks nog vogels om aan onze gasten te laten zien. Halverwege de middag werden we blij verrast met een groepje Staartmezen. Ze waren allemaal drie dagen geleden geringd door ons. Ook dit keer betrof het een gemengde groep van Staartmezen, Witkopstaartmees en witkoppige Staartmezen. Het grappige was dat het computersysteem geen enkele keer ‘piepte’ dat de soort bij terugvangst een andere was dan bij de ringvangst. Met andere woorden: het determineren van deze drie variëteiten hebben we inmiddels goed onder de knie (of we maken natuurlijk stelselmatig dezelfde fouten ☺).
Leuk te vermelden is dat we vandaag (via de zijlijn, oftewel via de officieuze kanalen) bericht kregen uit Litouwen over onze terugvangst van de Witkopstaartmees op 3 november jl. Deze vogel bleek inderdaad geringd in Ventes Ragas in Litouwen (in de grote Helgolandvangkooi) en wel op 6 oktober jl.. En voor de trouwe lezers van ons dagboek: het mysterie van de aan de rechterpoot geringde vogel (zie het dagverslag van 3 november jl.) is verklaard door het feit dat deze vogel daar geringd is door een gastringer uit Duitsland.
Sta er eens even bij stil dat een vogeltje van net aan 9 gram in minder dan 28 dagen op eigen kracht een reis heeft gemaakt waar wij mensen 2 volle dagen voor in de auto moeten zitten. Oftewel hemelsbreed 1.000 km. Bizar.
Vanmiddag heeft een delegatie van ons nog een bezoek gebracht aan de Ransuilenroestplaats. Deze is nog niet volledig bezet en zit er kennelijk nog niet zo lang, getuige het geringe aantal braakballen. Toch konden we een drietal ringen in de braakballen en de strooisellaag detecteren, waarvan 2 ringen door ons zijn aangelegd (op een Sijs en een Roodborst).
Dit was de laatste volle vangdag van onze ploeg. Met het oog op de verwachte regen hebben we vanavond een gedeelte van de opstelling alvast gesloten. Morgenochtend sluiten we de rest van de opstelling, in afwachting van de ploeg die het stokje van ons over gaat nemen.
Leo, Kees en Niek
·
· 
·
·
·
