Welkom op het vogelringstation Schiermonnikoog
EnglishDagboek van week 46
Zaterdag 10 november 2018
Vertrek...
...van ringers.
Leo en Kees
Zondag 11 november 2018
Aankomst...
...van de volgende vangploeg
Maandag 12 november 2018
Een troosteloos en leeg Groene Glop
Gistermiddag aan het eind van de middag in het Glop gearriveerd nadat het meest slechte weer wat achter de rug was. In de avonduren de rallenkooien weer vangklaar gezet en het geluid aangezwengeld. Het was bij het lopen van de laatste rallenronde zelfs even helder in het oosten. Rallen lieten het echter totaal afweten en het was ook muisstil in het vangterrein.
Vanmorgen bleek het niet veel anders te zijn. Muisstil bedoel ik dan... Wat het weer betreft waren de gordijnen weer dichtgeschoven en miezerde het bij absolute windstilte. In de rallenkooien slechts één Waterral die mij tot waanzin dreef door tot zes maal toe van het ene opvangkooitje naar het andere te rennen, net op het moment dat je het klepje hebt geopend om de ral er uit te halen... Wel goed voor je fitness overigens.
In de tweede ronde heb ik de grofmazige netten opengeschoven en na de middag ben ik langzaamaan begonnen met het openschuiven van de overige mistnetten omdat het vanaf circa 13:00 uur droger werd en er zelfs af en toe een opklarinkje sprankelde.
Het openschuiven bleek nog geen sinecure want de netten waren dichtgezet tot touwslagersniveau. Aan het eind van de middag staat daarom nog niet alles weer vangklaar, maar kunnen we vangen met circa 400 meter. In het bos vang ik twee geringde Roodborsten en in de eerste meter van de 600 meter tellende opstelling hing een mooi grijzige ongeringde Winterkoning met vetgraad 2, vast niet van hier.
De grofmazige netten leverden tussen de rijkelijk zwaartekrachtbeproefende Eikenblaadjes nog een eerstejaars Sperwer-man op. Goed op gewicht en een fel dondertje.
In de polder werd vandaag de hele dag gejaagd; veel onrust onder de ganzen en daarbovenop volgde in de late avondschemer nog het afsteken van vuurwerk aan de overkant van de weg. Vele Goudplevieren vlogen daarop rondjes boven het Glop.
In de avonduren speelt het rallengeluid weer, maar levert vooralsnog nog niets op. Het kan haast niet anders dan morgen een betere dag worden...
Groet,
Henri en Hanneke
Dinsdag 13 november 2018
Blaadjes, blaadjes en nog eens blaadjes
In de eerste ronde bleek dat er een klein beetje aankomst van Merels was ondanks het feit dat we niet één Merel op het kleine veldje naast het veldlab hadden gezien. In het bos hing op dat moment al behoorlijk wat blad in de netten want voordat het licht werd was de wind al op komen zetten en blies uit het zuidwesten al het nodige blad uit de netten.
Bij de Merels een alhier geringde vogel van Januari vorig jaar, kennelijk een lokale vogel want meerdere malen gedurende alle jaargetijden teruggevangen. Verder weer zo'n bont gekleurde man, ook wel Stockamsel-type genoemd en een grijze vrouw die aan de vermoedelijk regionale biometrische maten voldeed.
Naast de Merels ook nog een geringde Koolmees die ons al in 2013 met een eerste bezoek vereerde. Nu 6 jaar oud dus en een stuk of 20 maal gevangen waarvan 2 maal slapend in een nestkast aangetroffen. Verder bleek deze vogel tot vorige week nog een tijdlang de drager van een per abuis aangelegde tweede ring te zijn geweest, wellicht wilde één van ons onderzoeken of een vogel met twee ringen beter rechtop vliegt...
Na het verwerken van de vogels bleek de wind in korte tijd verder te hebben aangehaald en was in de grofmazige netten in de ponyweide het kwaad al geschied. Na een paar dagen met amper wind was het Eikenblad nu massaal uit de bomen gekomen en hingen de netten al vol. Zo ook verder verdeeld door het Glop, vooral bij het voormalige Meteoveld omdat daar inmiddels ook Eiken staan die body (lees: veel blad) beginnen te krijgen.
Net als gisteren echter amper vogels merkbaar in het veld. Wel passeerde af en toe een groepje Staartmezen, soms gemengd met wat Pimpeltjes. Bij het veldlab zat korte tijd een Tjiftjaf te roepen en ik heb zegge en schrijven één Barmsijs over horen komen en zien vliegen.
Er mocht dag gedurende de hele dag een stevige 5 bft wind staan, dat weerhield in ieder geval één vrouw rode Heidelibel er niet van om nog een stukje te gaan vliegen en tegen een mistnet te gaan hangen.
Wel vingen we vandaag wat meer Waterrallen, dus daar was wel weer wat nachtelijke beweging van geweest. Daarbij één terugvangst van vorige week.
Tijdens de lunch zagen we een groepje foeragerende Staartmezen en witkoppige Staartmezen samen met meerdere ongeringde Pimpels en een aantal Koolmezen in het Meidoornstruikje bij de ringtafel scharrelen. Zij hadden duidelijk interesse in het lege vetbolhoudertje dat daar hangt. Hun aanwezigheid rond het gebouw resulteerde in de terugvangst van twee Witkopstaartmezen in het eerste net achter het veldlab. Verderop in de opstelling hingen nog 2 witkoppigen en een Pimpel.
De rode draad van de hele dag werd uiteindelijk toch echt wel het peuteren van blaadjes en blaadjes en blaadjes. Bij het verscheiden van de dag had ik in ieder geval twee van de drie grofmazige netten weer bladvrij en gesloten kunnen krijgen. De laatste dagronde leverde twee Groenlingen en een Vink op die kennelijk in het Riet hadden willen slapen.
In de avond zakt de wind terug naar slechts 1 - 2 bft. We zullen zien wat er morgen gebeurt.
Groet,
Henri en Hanneke
Woensdag 14 november 2018
Stil, stiller, stilst
Bij het lopen van de eerste ronde was het doodstil in het terrein. Alleen de ganzen die nerveus een plekje in de polder aan het zoeken waren zorgden voor wat beweging in de lucht. De ronde leverde niet veel meer dan vele uit de netten te peuteren blaadjes en twee Winterkoningen op. De optimist in mij zegt dan: "Nou ja, we hebben twee Winterkoningen" , terwijl de pessimist in mij zegt: "Nou ja, we hebben twee Winterkoningen"...
De wind is vannacht verder gaan liggen, maar zorgt tijdens het lopen van de tweede ronde al weer voor beweging aan de boomtoppen. Het rallengeluid heeft vannacht weer gespeeld, net zoals voorgaande nachten deze week, maar ook vandaag levert dat niet echt indrukwekkende aantallen op. Sterker nog, het is de afgelopen dagen ook met de Waterrallen stiller en stiller geworden in het vangterrein. Op vele vogelring- en tel-locaties worden momenteel heel leuke aantallen Barmsijzen gezien en/of gevangen, wij zagen en hoorden er vandaag eentje...
Meest opvallend aanwezige soorten waren vandaag de Winterkoning en de Witkopstaartmees. De enige Merel die we vandaag opmerkten was er eentje die we uit een net zagen ontsnappen. Verder was het stil stil stil in het vangterrein.
Maar... vanmiddag was het eindelijk zo ver... het laatste en langste van de drie grofmazige netten kon eindelijk bladvrij verklaard worden... Ben benieuwd hoe lang dit nog zo mag blijven. De bladvalperiode heeft nog lang te gaan als je kijkt hoe prachtig goudkleurig het eikenblad er in het avondzonnetje nog bijstaat.
De enige beweging van vogels die ik vandaag boven het Glop heb kunnen waarnemen was het passeren van een groep van circa vijftig Kramsvogels en een Sperwerman die vanaf zijn zitpost boven het laatste net van sectie 8 wegvloog. Dat was een moment waarop je ineens merkt hoeveel Staartmezen er werkelijk nog in de struiken zitten terwijl je ze niet opmerkt...
Vanaf morgen schijnt het zonniger te gaan worden en zal de temperatuur aanmerkelijk gaan dalen. We wachten maar af wat dat nog aan vogels zal gaan losmaken.
Groet,
Henri en Hanneke
Donderdag 15 november 2018
Vinken in het bos!
Bij vertrek vanochtend een klein beetje witte randjes aan het gevallen blad en gras naast het gebouw. In de opstelling slechts vele pareltjes van dauw aan de netten. Er bleek zowaar wat beweging te zijn geweest want er was wat activiteit van Merels in het terrein. In de netten hingen er ook weer een paar. In de netten bij de Ebelbrug hing een Waterral en... Jawel, een Wintertaling! Dat is alweer een tijd geleden dat die soort hier geringd werd. In 2014 de laatste voor het VRS en voor mij persoonlijk gaat dat alhier alweer terug tot 2004.
Er zijn ook weer meer Waterrallen in het terrein aanwezig, al houden de aantallen nog steeds niet over... In sectie 5 hangt een mooie man Keep en tevens een eerstejaars Zanglijster, beide precies in de aankomstbocht zoals ik de knik van sectie 4 naar 5 altijd noem.
Als ik via het voormalige meteoveld de ponyweide inloop zie ik een Buizerd op de grond staan te mantelen over een prooi. De prooi wil er vandoor en de Buizerd tikt er met een paar sprongen als was het een agressieve rat opnieuw op. Op het moment dat ik zie dat het om een Waterral gaat ziet de Buizerd mij en vliegt weg. Ik kan de ral na een korte achtervolging met de hand vangen. De vogel heeft alleen wat bloed bij de snavel maar oogt verder wonderbaarlijk genoeg ongeschonden. We geven de vogel een paar uurtjes rust in een donkere doos en daarna kan ie geringd en een stuk fitter het terrein weer in.
De tweede ronde is meteen al een stuk rustiger, Merels zijn er al niet meer, die raken we onder deze omstandigheden meteen weer kwijt en trekken door. Bij de rallenkooi van sectie 8 probeert een Waterral zich naar binnen te duwen, maar nadat ie concludeert dat dit er niet voor hem/haar in zit draait hij/zij zich om en wandelt vrolijk bij de kooi weg. De ingang blijkt daar dus te strak te staan. Dit euvel is meteen maar even aangepakt.
Daarna lopen we een paar rondjes met één vogel en nulrondes en is het weer enorm stil in het vangterrein. Om 15:00 uur zijn er ineens Vinken in het bos, we vangen er elf van, verdeeld over het laatste net van sectie 1 en de eerste drie netten van sectie 2. Aan het eind van de middag komen er daar nog een paar bij, samen met een ongeringde koolmees.
Groet,
Henri en Hanneke
Vrijdag 16 november 2018
Een kleine wereld-..
Een dag waar we behoorlijk kort over kunnen zijn. Mist van begin tot eind! Hoe anders dan gisteren was het al dampig en nevelig naast het gebouw en zat het letterlijk pot- maar dan ook echt potdicht vanaf waar je na de Ebelbug het open veld in loopt.
Toch waren er in de mist weer een paar Merels binnen komen vallen. Achteraan in de opstelling hingen in de eerste ronde toch nog weer een aantal Vinken. Die waren dus waarschijnlijk net als die anderen in de struiken achter het riet gaan zitten slapen, toen de dans nog ontsprongen, maar bij het vertrekken vanaf de slaapplaats alsnog in de netten gevlogen.
Het bleef de hele ochtend en begin van de middag doordruppelen van de mistaanslag die uitgroeide tot druppels vanaf bomen, struiken en bladeren. Andere druppels waren af en toe vogels. In de mist was er amper beweging aan de grond, maar hoorde je wel met enige regelmaat kleine groepjes ganzen laag boven de mist vanuit het Noorden binnen komen vliegen. Ook hoorde je af en toe het vleugelsuizen van Kramsvogels in combinatie met korte contactroepjes.
We vingen vandaag wel weer wat meer Waterrallen, daar kregen we gisteravond voor het slapen gaan eigenlijk al voorbodesignalen van. Vandaag vooral loeizware exemplaren van boven de 140 gram. De Waterral die gisteravond op een bovenste spanlijn zat werd vandaag in een kooi teruggevangen, daarmee prachtig illustrerend hoe de methode werkt. Ze worden het terrein ingelokt, gaan vervolgens zitten slapen en beginnen bij het eerste daglicht op de bodem te foerageren.
Ver in de middag hing er achterin de aankomstbocht ineens weer een groepje vogels op een kluitje bij elkaar, vooral Staartmezen en Goudhaantjes, maar ook een Pimpel en een Vuurgoudhaan. Tijdens het uithalen kwam er een adulte Sperwervrouw laag over de netten vliegen, aangetrokken door de geluidjes van de gevangen vogels, maar meteen zou deze Sperwer er ook wel eens verantwoordelijk voor kunnen zijn dat dit groepje uberhaupt in de netten beland was.
Dat alle Merels die we hier in deze tijd van het jaar op trek ringen niet per definitie uit het Noorden en Noordoosten van Europa komen, kregen we vanavond geillustreerd door het verhaal van vrienden die we op visite hadden. Zij waren vanmiddag met de veerboot aangekomen en hadden gezien hoe een Merel van de veerboot gebruik maakte door in het kielzog van de boot te blijven vliegen en zo de oversteek van de vaste wal naar het eiland te maken... Tja, d'r staat hier nog geen hek voor dergelijke gelukszoekers...
De mist waarin het eiland gehuld was bleek zoals beschreven werd ook met een behoorlijk scherpe begrenzing te zijn ontstaan ten noorden van Dokkum, ten zuiden daarvan was het hele binnenland tot in ieder geval in Twente bedeeld met een strakblauw heldere hemel.
Groet,
Henri en Hanneke
·
· 
·
·
·
